ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Επιθυμώ τό περίεργο, μέ συγγινεί επίσης ο χώρος καί τό φώς.
Παρασύρθηκα καί δημιούργησα από τήν ομορφιά τών γυναικών καί τίς
αναμνήσεις τής πατρίδας μου. Είμαι εμπρεσιονιστής στούς συνδιασμούς
μου γιατί βρίσκω τό βάθος τής απόστασης καί τη σύγχιση τών
χρωμάτων. Τίς κινήσεις πάνω στό χαρτί ακολούθησαν οι
επαναλαμβανόμενες λάθος κύκλοι από σίδερο μετά τά κοψήματα στό
χαρτόνι, γιά λόγους διακοσμητικούς καταλήγουν στήν οβάλ καί
στρογγυλή αφαιρετική φόρμα τών πινάκων πού μού θυμίζουν
ανατολήτικες καμπύλες ή τίς καμάρες τών ορθόδοξων εκκλησιών γιά
τήν ανάγκη στόν χρόνο καί στόν τόπο πού κατασκευάστηκαν κρατώντας
μέχρι σήμερα τή παράδωση...
Από δώ ξεκίνησα αναπτύσσοντας τή θεωρία μου, δηλαδή ότι δουλεύω
σκυμμένος είναι καί που προσεύχομαι μέχρι τό θαύμα.
Τελειώνοντας σάς γράφω μιά γεύση γαλλικής σκέψης από τόν
Αλμπέρ Καμύ "Γνώρισα κάποτ`ένα βιομήχανο πού είχε μιά τέλεια
γυναίκα πού όλοι τή θαύμαζαν. Οσο πιό πολλά χαρίσματα έδειχνε
η γυναίκα του τόσο αυτός λυσομανούσε. Τέλος τή σκότωσε.
Σκέπτομαι μπροστά στήν ανθρωπότητα καί εξομολογούμαι τίς
ντροπές μου." ...εγώ όμως συνήθως βρίσκω τη γαλήνη μετά από μιά βόλτα
κάτω από το κόκκινο μεσσογειακό ήλιο.

                                              Ν.Κ/Ηράκλειο Κρήτης/8/1982