"...Είναι όπως όταν εξηγείς κάτι δύσκολο καί μακροσκελές σ`ένα παιδί, προσθέτεις μερικές λεπτομέρειες πού τίς καταλαβαίνει αμέσως, για νά διατηρήσεις ζωντανό τό ενδιαφέρον του καί νά τό βοηθήσεις στά δύσκολα σημεία. Η πλειονότητα τών ανθρώπων δέν έχουν τήν δυνατότητα τής δημιουργίας ή τής επινόησης. Οπως λέει ο Χέγκελ, μπορούν νά αναγνωρίσουν μόνο αυτό πού ήδη ξέρουν. Μέ ποιό τρόπο, λοιπόν θά τούς διδάξεις κάτι καινούργιο; Ανακατεύοντας αυτό πού ξέρουν μέ αυτό πού δέν ξέρουν. Τότε μόλις δούν θαμπά μέσα στήν ομίχλη τους κάτι πού γνωρίζουν, σκέφτονται. "Α, τό καταλαβαίνω εντελώς." Καί ο νούς τους προχωρεί στό άγνωστο κι`αρχίζουν νά αναγνωρίζουν όσα δέν ήξεραν παλιά καί αυξάνουν τίς δυνατότητές τους τής αντίληψης."
Picasso
"Η ζωγραφική είναι ελευθερία." Picasso
"Οχι! Οχι! Δέν θέλω ένα τεράστιο βόα πού χωνεύει έναν ελέφαντα. Ενα γιγαντιαίο φίδι είναι πολύ επικίνδυνο καί ένας ελέφαντας χρειάζεται πολύ τόπο. Στό σπίτι μου είναι μικρός ο χώρος, εγώ χρειάζομαι ένα αρνί. Ζωγράφισέ μου ένα αρνί." Τό ανθρωπάκι κύταξε προσεκτικά καί είπε...
"Οχι! Αυτό είναι κιόλας πολύ άρρωστο. Κάνε ένα άλλο." Ζωγράφισα. Ο φίλος χαμογέλασε ευγενικά καί μέ επιείκια. "Βλέπεις καλά... αυτό δέν είναι, είναι είναι κριάρι, έχει κέρατα..." Εκανα λοιπόν τήν ζωγραφιά μου ακόμη μιά φορά. Αλλά έγινε τό ίδιο αποκρουστική όσο καί οι προηγούμενες. Ας το αυτό, είναι κιόλας γέρικο εγώ θέλω ένα αρνί πού ζεί πολύ." Εχασα τήν υπομονή μου, είταν πιά καιρός νά τελειώσω τόν κινητήρα μου καί έτσι σκάρωσα αυτή τήν ζωγραφιά. Τότε γρύλισα. "Αυτό είναι τό κιβώτιο. Τό αρνί πού θέλεις, είναι μέσα εδώ." Καί έμεινα κατάπληκτος, όταν είδα τό πρόσωπο τού μικρού επικριτή νά λάμπει. "Είναι ακριβώς έτσι όπως τό πεθύμησα".
Ο μικρός πρίγκηπας τού Antoine de Saint-Exupery
-A quoi bon? dit-il. Personne sait quand le train il arrive. Peut-etre demain matin.
Il se mit`a parler d`automobiles:
-La Ford, par exemple, quelle merveille!
-Je ne connais rien aux voitures, dis-je.
-Marrant, dit-il. Et z`etes americain?
-Je n`aime pas les voitures.
-Tout de meme, quand vous avez envie aller quelque part.
-Je n`ai envie d`aller nulle part.
-Marrant, dit-il. Z`aimez mieux train, peut-etre, oui?
-Je prefere l`ane au train; et j`aime bien marcher, aussi.
-Mon frere il est comme vous, retorqua-t-il. Mon frere, il dit. "Pourquoi tu veux voiture?" Mon frere il monte jamais voiture sa vie. Il bouge pas ici, Grece; il vit dans montagne, tres pauvre. Il dit c`est egal tant qu`il a assez manger.
-Ca m`a tout l`air d`etre un homme intelligent, dis-je.
-Qui? Mon frere? Non, il sait rien, pas lire, pas ecrire. Il sait meme pas signer nom.
-Quelle chance, dis-je. Voila au moins un homme heureux, j`espere.
Henry Miller "le colosse de Maroussi"
Μέ τόν όρο "καλλιτέχνης" εννοείται κάθε πρόσωπο πού δημιουργεί ή συμμετέχει μέ τήν ερμηνεία του στή δημιουργία η στήν αναδημιουργία έργων τέχνης πού θεωρεί τήν καλλιτεχνική του δημιουργία σάν βασικό στοιχείο τής ζωής του, πού συμβάλει μέ τόν τρόπο αυτό στήν ανάπτυξη τής τέχνης καί τού πολιτισμού, πού αναγνωρίζεται η επιζητεί νά αναγνωριστεί σάν καλλιτέχνης, είτε συνδέεται είτε όχι μέ σχέση εργασίας η οποιαήποτε σχέση.
Σύσταση τής UNESCO σχετικά μέ τήν κατάσταση τού καλλιτέχνη πού εγγρίθηκε από τή Γενική Διάσκεψη τού Βελιγραδίου στίς 27 Οκτωμβρίου τού 1980.
Ζωγραφική είναι ο συνδιασμός χρωμάτων καί σχημάτων σέ δύο διαστάσεις.
MATISSE PARLE
Je defais dans mes mains toutes les chevelures
le jour a les couleurs que lui donnent mes mains
Tout ce qu`enfle un soupir de ma chambre est voilure
Et le reve durable est mon regard demain
Toute fleur d`etre nue est semblable aux captives
Qui font trembler les doigts par leur seul beaute
J`attends je vois je songe et le ciel qui derive
Est simple devant moi comme une robe otee
J`explique sans les mots le pas qui fait le ronde
J`explique le pied nu qu`a le vent efface
J`explique sans mystere un moment de ce monde
J`explique le soleil sur l`epaule pensee
J`explique un dessin noir`a la fenetre ouverte
J`explique les oiseaux les arbres les saisons
J`explique le bonheur muet des plantes vertes
J`explique le silence habite des maisons
J`explique infiniment l`ombre et la transparence
J`explique le toucher des femmes leur eclat
J`explique un firmament d`objets par difference
J`explique le rapport des choses que voila
J`explique le parfum des formes passageres
J`explique ce qui fait chanter le papier blanc
J`explique ce qui fait qu`une feuille est legere
Et les branches qui sont des bras un peu plus lents
Je rends`a la lumiere un tribut de justice
Immobile au milieu des malheurs de ce temps
Je peins l`espoir des yeux a fin qu` Henri Matisse
Temoigne`a l' avenir ce que l' homme en attend
Henri Matisse 1947
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ
Εις τόν Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης.
"Τώρα δύο χρόνια πέρασαν πού γράφω
κ' ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Τό μόνον άρτιον μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή, τό βλέπω,
πολύ υψηλή τής Ποιήσεως η σκάλα
κι απ' τό σκαλί τό πρώτο εδώ πού είμαι
ποτέ δέν θ' αναίβω ο δυστυχισμένος".
Είπ' ο Θεόκριτος, "Αυτά τά λόγια
ανάρμοστα καί βλασφημίες είναι.
Κι άν είσαι στό σκαλί τό πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κι' ευτυχισμένος.
Εδώ πού έφθασες, λίγο δέν είναι,
τόσο πού έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη τό σκαλί τό πρώτο
πολύ από τόν κοινό τόν κόσμο απέχει.
Εις τό σκαλί γιά νά πατήσεις τούτο
πρέπει μέ τό δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις τών ιδεών τήν πόλι.
Καί δύσκολο στήν πόλι εκείνην είναι
καί σπάνιο νά σέ πολιτογραφήσουν.
Στήν αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
πού δέν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ πού έφθασες, λίγο δέν είναι,
τόσο πού έκαμες, μεγάλη δόξα".
Οι μεγάλοι μέ συμβούλεψαν νά αφήσω κατά μέρος τίς ζωγραφιές μέ τά φίδια καί αντί νά σχεδιάζω τά μέσα καί τά έξω τού βόα νά ενδιαφερθώ καλύτερα γιά γεωγραφία, αριθμητική καί γραμματική. Ετσι έγινε καί παράτησα μιά λαμπρή σταδιοδρομία δηλαδή τήν σταδιοδρομία τού ζωγράφου, μόλις σέ ηλικία έξι χρονών. Η αποτυχία, πού είχαν οι ζωγραφιές μου Νο1 καί Νο2 μ`έκαναν νά χάσω τό θάρρος μου. Οι μεγάλοι δέν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα μόνοι τους καί γιά τά παιδιά είναι πάρα πολύ κουραστικό νά τούς τό εξηγούν ξανά καί ξανά. Ημουν λοιπόν αναγκασμένος νά διαλέξω κάποιο άλλο επάγγελμα καί έγινα αεροπόρος. Πετούσα πάνω απ`όλο τόν κόσμο καί η γεωγραφία στά αλήθεια μού φάνηκε χρήσημη. Μπορούσα μέ τήν πρώτη ματιά νά ξεχωρίσω τήν Κίνα από τήν Αριζόνα. Είναι πολύ πρακτικό αυτό, όταν χαθής μέσα στήν νύχτα. Ετσι στή ζωή μου είχα νά κάνω μ`ένα πλήθος από σοβαρούς ανθρώπους. Εκανα πολύ παρέα μέ μεγάλους καί έτσι μού δόθηκε η ευκαιρία νά τούς παρατηρήσω από πολύ κοντά. Αυτό όμως δέν διόρθωσε τήν γνώμη πού είχα γι`αυτούς. Οτάν συναντούσα κάποιον, πού μού φαινόταν, ότι άξιζε κάπως περισσότερο τόν δοκίμαζα μέ τήν ζωγραφιά μου Νο1, πού είχα πάντα μαζί μου. Ηθελα νά δώ άν ήταν πράγματι τετραπέρατος. Αλλά κάθε φορά έπαιρνα τήν ίδια απάντηση. "Είναι ένα καπέλλο". Τότε δέν έκανα λόγο σ`αυτόν ούτε γιά τούς βόες, ούτε γιά τά παρθένα δάση, μά ακόμη ούτε γιά τά αστέρια. Κατέβαινα στό δικό του επίπεδο. Τού μιλούσα γιά μπρίτζ, γκόλφ, γιά πολιτική καί γιά γραβάτες. Κι`ο μεγάλος ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένος πού είχε συναντήσει ένα τόσο λογικό άνθρωπο σάν εμένα.
"Ο μικρός πρίγκιπας" τού Antoine de Saint-Exupery
"Η ζωή δέν είναι αυτή πού έζησε κανείς, αλλά αυτή πού θυμάται καί όπως τή θυμάται γιά νά τή διηγηθεί." Gabriel Garcia Marquez
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
Κι'άν δέν μπορείς νά κάμεις
τήν ζωή σου όπως τήν θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς, μήν τήν εξευτελίζεις
μές στήν πολλή συνάφεια τού κόσμου,
μές στές πολλές κινήσεις κι ομιλείες.
Μήν τήν εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στών σχέσεων καί τών συναναστροφών
τήν καθημεινήν ανοησία,
ως πού νά γίνει σά μιά ξένη φορτική.
Κ.Π.Καβάφης (1863-1933)
ETRE CELEBRE (Quand il fera beau '56)
La celebrite n'est pas belle,
Et ce n'est pas ce qui nous grandit.
Il ne faut pas tenir d'archives
Et trempler sur des manuscrits.
L'oeuvre veut le don de soi-meme,
Non le tapage ou le renom.
Honte`a qui n'est rien par lui-meme,
D'etre connu comme un dicton.
Et vis sans usurper ta place.
Mais de maniere`a parvenir.
A te faire aimer de l`espace.
Et appeler par l`avenir.
Et s`il faut laisser des lacunes.
Que ce ne soit dans tes papiers,
Mais en sacrifiant queques-unes.
Des pages de ta destinee.
Il faut te plonger dans l`oubli.
Pour y dissimuler ta route.
Comme un site qu`ensevelit.
La brume quand on`y voit goutte.
D`autres, selon ta trace fraiche,
Suivront ta route pas`a pas,
Mais entre victoire et defaite
Le depart ne t`appartient pas.
Et tu dois garder ton visage,
Ne pas t`en ecarter un brin,
Etre vivant, pas davantage,
Vivant, c`est tout, jusqu'`a la fin.
Boris Pasternak
Picasso
"Η ζωγραφική είναι ελευθερία." Picasso
"Οχι! Οχι! Δέν θέλω ένα τεράστιο βόα πού χωνεύει έναν ελέφαντα. Ενα γιγαντιαίο φίδι είναι πολύ επικίνδυνο καί ένας ελέφαντας χρειάζεται πολύ τόπο. Στό σπίτι μου είναι μικρός ο χώρος, εγώ χρειάζομαι ένα αρνί. Ζωγράφισέ μου ένα αρνί." Τό ανθρωπάκι κύταξε προσεκτικά καί είπε...
"Οχι! Αυτό είναι κιόλας πολύ άρρωστο. Κάνε ένα άλλο." Ζωγράφισα. Ο φίλος χαμογέλασε ευγενικά καί μέ επιείκια. "Βλέπεις καλά... αυτό δέν είναι, είναι είναι κριάρι, έχει κέρατα..." Εκανα λοιπόν τήν ζωγραφιά μου ακόμη μιά φορά. Αλλά έγινε τό ίδιο αποκρουστική όσο καί οι προηγούμενες. Ας το αυτό, είναι κιόλας γέρικο εγώ θέλω ένα αρνί πού ζεί πολύ." Εχασα τήν υπομονή μου, είταν πιά καιρός νά τελειώσω τόν κινητήρα μου καί έτσι σκάρωσα αυτή τήν ζωγραφιά. Τότε γρύλισα. "Αυτό είναι τό κιβώτιο. Τό αρνί πού θέλεις, είναι μέσα εδώ." Καί έμεινα κατάπληκτος, όταν είδα τό πρόσωπο τού μικρού επικριτή νά λάμπει. "Είναι ακριβώς έτσι όπως τό πεθύμησα".
Ο μικρός πρίγκηπας τού Antoine de Saint-Exupery
-A quoi bon? dit-il. Personne sait quand le train il arrive. Peut-etre demain matin.
Il se mit`a parler d`automobiles:
-La Ford, par exemple, quelle merveille!
-Je ne connais rien aux voitures, dis-je.
-Marrant, dit-il. Et z`etes americain?
-Je n`aime pas les voitures.
-Tout de meme, quand vous avez envie aller quelque part.
-Je n`ai envie d`aller nulle part.
-Marrant, dit-il. Z`aimez mieux train, peut-etre, oui?
-Je prefere l`ane au train; et j`aime bien marcher, aussi.
-Mon frere il est comme vous, retorqua-t-il. Mon frere, il dit. "Pourquoi tu veux voiture?" Mon frere il monte jamais voiture sa vie. Il bouge pas ici, Grece; il vit dans montagne, tres pauvre. Il dit c`est egal tant qu`il a assez manger.
-Ca m`a tout l`air d`etre un homme intelligent, dis-je.
-Qui? Mon frere? Non, il sait rien, pas lire, pas ecrire. Il sait meme pas signer nom.
-Quelle chance, dis-je. Voila au moins un homme heureux, j`espere.
Henry Miller "le colosse de Maroussi"
Μέ τόν όρο "καλλιτέχνης" εννοείται κάθε πρόσωπο πού δημιουργεί ή συμμετέχει μέ τήν ερμηνεία του στή δημιουργία η στήν αναδημιουργία έργων τέχνης πού θεωρεί τήν καλλιτεχνική του δημιουργία σάν βασικό στοιχείο τής ζωής του, πού συμβάλει μέ τόν τρόπο αυτό στήν ανάπτυξη τής τέχνης καί τού πολιτισμού, πού αναγνωρίζεται η επιζητεί νά αναγνωριστεί σάν καλλιτέχνης, είτε συνδέεται είτε όχι μέ σχέση εργασίας η οποιαήποτε σχέση.
Σύσταση τής UNESCO σχετικά μέ τήν κατάσταση τού καλλιτέχνη πού εγγρίθηκε από τή Γενική Διάσκεψη τού Βελιγραδίου στίς 27 Οκτωμβρίου τού 1980.
Ζωγραφική είναι ο συνδιασμός χρωμάτων καί σχημάτων σέ δύο διαστάσεις.
MATISSE PARLE
Je defais dans mes mains toutes les chevelures
le jour a les couleurs que lui donnent mes mains
Tout ce qu`enfle un soupir de ma chambre est voilure
Et le reve durable est mon regard demain
Toute fleur d`etre nue est semblable aux captives
Qui font trembler les doigts par leur seul beaute
J`attends je vois je songe et le ciel qui derive
Est simple devant moi comme une robe otee
J`explique sans les mots le pas qui fait le ronde
J`explique le pied nu qu`a le vent efface
J`explique sans mystere un moment de ce monde
J`explique le soleil sur l`epaule pensee
J`explique un dessin noir`a la fenetre ouverte
J`explique les oiseaux les arbres les saisons
J`explique le bonheur muet des plantes vertes
J`explique le silence habite des maisons
J`explique infiniment l`ombre et la transparence
J`explique le toucher des femmes leur eclat
J`explique un firmament d`objets par difference
J`explique le rapport des choses que voila
J`explique le parfum des formes passageres
J`explique ce qui fait chanter le papier blanc
J`explique ce qui fait qu`une feuille est legere
Et les branches qui sont des bras un peu plus lents
Je rends`a la lumiere un tribut de justice
Immobile au milieu des malheurs de ce temps
Je peins l`espoir des yeux a fin qu` Henri Matisse
Temoigne`a l' avenir ce que l' homme en attend
Henri Matisse 1947
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ
Εις τόν Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης.
"Τώρα δύο χρόνια πέρασαν πού γράφω
κ' ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Τό μόνον άρτιον μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή, τό βλέπω,
πολύ υψηλή τής Ποιήσεως η σκάλα
κι απ' τό σκαλί τό πρώτο εδώ πού είμαι
ποτέ δέν θ' αναίβω ο δυστυχισμένος".
Είπ' ο Θεόκριτος, "Αυτά τά λόγια
ανάρμοστα καί βλασφημίες είναι.
Κι άν είσαι στό σκαλί τό πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κι' ευτυχισμένος.
Εδώ πού έφθασες, λίγο δέν είναι,
τόσο πού έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη τό σκαλί τό πρώτο
πολύ από τόν κοινό τόν κόσμο απέχει.
Εις τό σκαλί γιά νά πατήσεις τούτο
πρέπει μέ τό δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις τών ιδεών τήν πόλι.
Καί δύσκολο στήν πόλι εκείνην είναι
καί σπάνιο νά σέ πολιτογραφήσουν.
Στήν αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
πού δέν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ πού έφθασες, λίγο δέν είναι,
τόσο πού έκαμες, μεγάλη δόξα".
Οι μεγάλοι μέ συμβούλεψαν νά αφήσω κατά μέρος τίς ζωγραφιές μέ τά φίδια καί αντί νά σχεδιάζω τά μέσα καί τά έξω τού βόα νά ενδιαφερθώ καλύτερα γιά γεωγραφία, αριθμητική καί γραμματική. Ετσι έγινε καί παράτησα μιά λαμπρή σταδιοδρομία δηλαδή τήν σταδιοδρομία τού ζωγράφου, μόλις σέ ηλικία έξι χρονών. Η αποτυχία, πού είχαν οι ζωγραφιές μου Νο1 καί Νο2 μ`έκαναν νά χάσω τό θάρρος μου. Οι μεγάλοι δέν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα μόνοι τους καί γιά τά παιδιά είναι πάρα πολύ κουραστικό νά τούς τό εξηγούν ξανά καί ξανά. Ημουν λοιπόν αναγκασμένος νά διαλέξω κάποιο άλλο επάγγελμα καί έγινα αεροπόρος. Πετούσα πάνω απ`όλο τόν κόσμο καί η γεωγραφία στά αλήθεια μού φάνηκε χρήσημη. Μπορούσα μέ τήν πρώτη ματιά νά ξεχωρίσω τήν Κίνα από τήν Αριζόνα. Είναι πολύ πρακτικό αυτό, όταν χαθής μέσα στήν νύχτα. Ετσι στή ζωή μου είχα νά κάνω μ`ένα πλήθος από σοβαρούς ανθρώπους. Εκανα πολύ παρέα μέ μεγάλους καί έτσι μού δόθηκε η ευκαιρία νά τούς παρατηρήσω από πολύ κοντά. Αυτό όμως δέν διόρθωσε τήν γνώμη πού είχα γι`αυτούς. Οτάν συναντούσα κάποιον, πού μού φαινόταν, ότι άξιζε κάπως περισσότερο τόν δοκίμαζα μέ τήν ζωγραφιά μου Νο1, πού είχα πάντα μαζί μου. Ηθελα νά δώ άν ήταν πράγματι τετραπέρατος. Αλλά κάθε φορά έπαιρνα τήν ίδια απάντηση. "Είναι ένα καπέλλο". Τότε δέν έκανα λόγο σ`αυτόν ούτε γιά τούς βόες, ούτε γιά τά παρθένα δάση, μά ακόμη ούτε γιά τά αστέρια. Κατέβαινα στό δικό του επίπεδο. Τού μιλούσα γιά μπρίτζ, γκόλφ, γιά πολιτική καί γιά γραβάτες. Κι`ο μεγάλος ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένος πού είχε συναντήσει ένα τόσο λογικό άνθρωπο σάν εμένα.
"Ο μικρός πρίγκιπας" τού Antoine de Saint-Exupery
"Η ζωή δέν είναι αυτή πού έζησε κανείς, αλλά αυτή πού θυμάται καί όπως τή θυμάται γιά νά τή διηγηθεί." Gabriel Garcia Marquez
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
Κι'άν δέν μπορείς νά κάμεις
τήν ζωή σου όπως τήν θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς, μήν τήν εξευτελίζεις
μές στήν πολλή συνάφεια τού κόσμου,
μές στές πολλές κινήσεις κι ομιλείες.
Μήν τήν εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στών σχέσεων καί τών συναναστροφών
τήν καθημεινήν ανοησία,
ως πού νά γίνει σά μιά ξένη φορτική.
Κ.Π.Καβάφης (1863-1933)
ETRE CELEBRE (Quand il fera beau '56)
La celebrite n'est pas belle,
Et ce n'est pas ce qui nous grandit.
Il ne faut pas tenir d'archives
Et trempler sur des manuscrits.
L'oeuvre veut le don de soi-meme,
Non le tapage ou le renom.
Honte`a qui n'est rien par lui-meme,
D'etre connu comme un dicton.
Et vis sans usurper ta place.
Mais de maniere`a parvenir.
A te faire aimer de l`espace.
Et appeler par l`avenir.
Et s`il faut laisser des lacunes.
Que ce ne soit dans tes papiers,
Mais en sacrifiant queques-unes.
Des pages de ta destinee.
Il faut te plonger dans l`oubli.
Pour y dissimuler ta route.
Comme un site qu`ensevelit.
La brume quand on`y voit goutte.
D`autres, selon ta trace fraiche,
Suivront ta route pas`a pas,
Mais entre victoire et defaite
Le depart ne t`appartient pas.
Et tu dois garder ton visage,
Ne pas t`en ecarter un brin,
Etre vivant, pas davantage,
Vivant, c`est tout, jusqu'`a la fin.
Boris Pasternak
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου