Μ`ΕΝΑΝ ΒΑΘΥ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ

Ο γάτος ο λευκός,
ο κοντότριχος, ο ευρωπαικός.
Χιώνης τό όνομά του είταν αυτό!
Πείρε τόν δρόμο χωρίς γυρισμό.
Τό τελευταίο ταξείδι τό πιό μακρυνό.
Μ`έναν βαθύ αναστεναγμό,
μάς είπε γιά καί στό καλό
κι`ανέβηκε ψηλά
στόν σκοτεινό ουρανό.
Μιά νύχτα τού Οκτωβρίου,
Σάββατο στίς οκτώ.
Είταν δεκαοκτώ χρονώ,
αλλά τό πνεύμα του
έμεινε γιά πάντα εδώ.
Μικρό λιοντάρι μας πιστό,
εκεί πού σέ θάψαμε
δέν βάλαμε σταυρό.
Γιά σημάδι έχουμε
έναν θάμνο ψηλό.
Στήν μνήμη μου
τήν εικόνα σου κρατώ.
Οσο ζώ σέ νοσταλγώ,
γι`αυτό θέλω νά`ρθω
νά σε βρώ, στόν παντοτεινό
σουρεαλισμό.

                                  Ν.Κ/1/2008