Σπίτια μονοόροφα, πολυόροφα
καί πολυκατοικίες από μπετόν.
Η πόλη τών ανθρώπων,
πού μέσα της ζεί μιά καμινάδα.
Ο καπνός της ανεβαίνει πλέκοντας
μικρά κόκκινα στεφάνια καί μουτζουρώνει
τό γαλάζιο τ`ουρανού.
Κι`έτσι γίναμε όλοι καταθληπτικοί.
Γίναμε όλοι θλιμένοι καί μοναχικοί.
Μέ τό γκρί, τό μαύρο καί τήν μελαγχολία,
μέ τό μεγάλο ζεστό καλοκαίρι,
μ`έναν χρυσαφή ήλιο, πού σκοτώνει τά μάτια.
Μαύρο, γκρί, ώχρα καί καθόλου πράσινο.
Ελπίζουμε μόνο στόν Θεό Αίολο,
μ`ένα δυνατό φύσημα τού αέρα,
νά διώξει τό νέφος από τήν ζωή μας.
Νά διώξει τό νέφος από τήνψυχή μας.
Νά φέρει πίσω τά χρώματα τά ψυχρά,
μέ τίς αποχρώσεις τού δροσερού γαλάζιου
καί τού παγωμένου μπλέ.
Νά θυμηθώ καί`γώ τά νιάτα μου
στό παλιό λιμάνι τής Μασσαλίας.
Νά πιώ καφέ στό όμορφο Τριέστε.
Νά περπατήσω στό πολύβουο
Μοναστηράκη, στήν Πλάκα, στό Θησείο.
Σπίτια μονοόροφα, πολυόροφα
καί πολυκατοικίες από μπετόν.
Η πόλη τών ανθρώπων,
πού μέσα της ζεί μιά καμινάδα.
Ν.Κ/12/2007
καί πολυκατοικίες από μπετόν.
Η πόλη τών ανθρώπων,
πού μέσα της ζεί μιά καμινάδα.
Ο καπνός της ανεβαίνει πλέκοντας
μικρά κόκκινα στεφάνια καί μουτζουρώνει
τό γαλάζιο τ`ουρανού.
Κι`έτσι γίναμε όλοι καταθληπτικοί.
Γίναμε όλοι θλιμένοι καί μοναχικοί.
Μέ τό γκρί, τό μαύρο καί τήν μελαγχολία,
μέ τό μεγάλο ζεστό καλοκαίρι,
μ`έναν χρυσαφή ήλιο, πού σκοτώνει τά μάτια.
Μαύρο, γκρί, ώχρα καί καθόλου πράσινο.
Ελπίζουμε μόνο στόν Θεό Αίολο,
μ`ένα δυνατό φύσημα τού αέρα,
νά διώξει τό νέφος από τήν ζωή μας.
Νά διώξει τό νέφος από τήνψυχή μας.
Νά φέρει πίσω τά χρώματα τά ψυχρά,
μέ τίς αποχρώσεις τού δροσερού γαλάζιου
καί τού παγωμένου μπλέ.
Νά θυμηθώ καί`γώ τά νιάτα μου
στό παλιό λιμάνι τής Μασσαλίας.
Νά πιώ καφέ στό όμορφο Τριέστε.
Νά περπατήσω στό πολύβουο
Μοναστηράκη, στήν Πλάκα, στό Θησείο.
Σπίτια μονοόροφα, πολυόροφα
καί πολυκατοικίες από μπετόν.
Η πόλη τών ανθρώπων,
πού μέσα της ζεί μιά καμινάδα.
Ν.Κ/12/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου