ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ

Ο πατέρας τής μητέρας μου.
Ο παππούς ο Νίκος από τά Βουρλά
τής Μικράς Ασίας,
τήν χρονιά τού δεκαοκτώ έφυγε
μετανάστης στήν Μασσαλία.
Μεγάλη πόλη στή Γαλλία.
Δέν είτανε συνειθισμένος
στήν ανθρώπινη δουλεία
καί στής Καρντάν* τά λατομεία.
Πιστεύοντας σέ μιά ιδέα γύρισε καί
πολέμησε γιά τήν πατρίδα
μέχρι τό Ουσάκ μέσα στήν Τουρκία.
Γιά απόδειξη έχω μιά
παλιά καφέ φωτογραφία.
Παντρεύτηκε τήν γιαγιά Κατίνα,
στό χωριό στήν εκκλησία.
Αν καί σίδερο στήν υγεία,
πέθανε σαράντα ετών, νέος σέ ηλικία.
Στήν Κρήτη από βαριά πνευμονία.
Μετά από αγροτική εργασία.
Τότε δέν είχε βρεθεί
τό φάρμακο** στή θεραπεία.
Εφυγε χωρίς κακία
καί γιά όλους γινότανε θυσία.
Αφησε πίσω του τήν θεία τήν Ελένη,***
τόν Γιώργη, τήν Ειρήνη,
τόν Ανεστάση καί τήν Αμαλία.
Χρέος μου είναι νά κρατώ
τήν δικιά του υστεροφημία.

                                         Ν.Κ/3/2008
*Καρντάν, Gardanne χωριουδάκη μέ λατομεία, πού στίς αρχές τού εικοστού δούλευαν έλληνες καί σήμερα εργάτες από τήν βόρεια Αφρική. Βρίσκεται μεταξύ Αίξ Αν Προβάνς καί Μασσαλίας. Η λέξη προέρχεται από τό ρήμα garder = φυλάττω.
**Η πενηκηλίνη.
***Η θεία η Ελένη γεννήθηκε στήν αγαπημένη μου πόλη Μασσαλία, έμεινε στό Panier μέ τούς παππούδες. Εφυγε πρόωρα σέ παιδική ηλικία στήν Κρήτη. Σκοτώθηκε από παιδί πού τής έριξε μιά πέτρα στό κεφάλι...,...