...,... Πρώτα είχες κάνει ένα κύκλο μέ μολύβι. Δεξιά καί αριστερά στή σωστή τους θέση συνέχισες δύο όμορφα νυσταγμένα πράσινα βασιλεμένα μάτια. Κάπου στή μέση τέλειωσες ΄τήν ελληνική μύτη. Πιό κάτω συμπλήρωσες τά κόκκινα χείλια. Τά μαλλιά μαύρα. Τό πρόσωπο ρόζ, τό βάθος γαλάζιο. Ετσι τήν αγιογράφησες μέ καμπυλόγραμμα σχήματα θηλικά καί ερωτικά, αφού έτσι τήν θυμάσαι. Είταν Ανοιξη! Κυριακάτικο μεσημέρι τού`97. Στό πολυθόρυβο μελίσσι τής πλατείας...,... Μετά βρεθήκατε, ξαναβρεθήκατε, δέν βαρεθήκατε. Μά από τότε πού πιά δέν τήν ξανάδες, μιά σταγόνα σάν δάκρυ έφυγε από τήν άκρη τού πινέλου καί δίπλα στήν εικόνα της έμεινε μιά μεγάλη κίτρινη κηλίδα. Πού λέρωσε τό άσπρο τού χαρτιού. Τότε αντί γιά τίτλο έβαλες ένα δίδαγμα. Μέ τό μυαλό καί τήν καρδιά κάτω από τήν ζωγραφιά της έγραψες επίγραμμα... "Σημασία έχει ν`αγαπάς, να ζείς καί νά τολμάς."
Ν.Κ/5/1995
Ν.Κ/5/1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου