Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ

"Α! Αν μπορούσε νά`χει κανείς
τά μοντέλα πού θά`θελε."
Είπε ο Βάν Κόγκ
στόν αδερφό του Θεόδωρο.
Τότε είρθες εσύ,
στάθηκες στή μέση τής κάμαρας.
Βολεύτηκες σέ μιά καρέκλα
καί πόζαρες μοντέλο.
Σέ ζωγράφησα.
Λεπτή σάν τό κοτσάνι,
πού καταλήγει στόν ανθό.
Τό κοτσάνι είναι ο λαιμός.
Ο ανθός είναι τό κεφάλι πού γέρνει
στά πλάγια στόν ώμο σου μέ νάζι.
Γυναίκα, λουλούδι σέ βάζο.
Πού τό θαυμάζουμε,
τό προστατεύουμε.
Πίνακας τού Πικάσσο,
γλυπτό τού Τζιακομέττι.
Τό βάζο χωρισμένο
καί γεμάτο από λουρίδες,
κίτρινες, γαλάζιες, πορτοκαλί.
...Απρόσιτη γιατί γνώριζες
τήν αξία τής ομορφιάς σου,
όταν τό χρυσαφί τού ήλιου
πέφτει στά μαλλιά σου.
...,...καί αφού η εργασία τέλειωσε
μαζεύεις γρήγορα τά πράγματά σου.
Χαμογελάς απομακρύνεσαι καί φεύγεις
Παραμένοντας πάντα παρούσα
μέ τήν απουσία σου νά σφίγγει
τήν καρδιά μου.

                                            Ν.Κ/6/1997