Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

Φεύγει πάλι τό μεγάλο πορτοκαλί καράβι.
Τό Ναιάς από τόν Πειραιά.
Μέ φορτωμένες τίς αποσκευές από ελπίδα καί όνειρο.
Αφίνει πίσω του πικρίες στενοχώριες, τή λογική.
Τά κτίρια καί τή βουή.
Μοναδικός θεατής απόμεινες νά τό κοιτάς.
Νά χάνεται νά κολυμπά.
Νά μικραίνει, νά ξεμακραίνει στό ζεστό
χρυσαφί τού ηλιοβασιλέματος.
Μιά μικρή κόκκινη κουκκίδα στόν ορίζοντα,
πού τρυπά τόν ουρανό καί τό νερό μαζί.
Γιά Πάτρα, Αγκόνα, Πρίντεζι.
Τώρα φαίνεται μόνο ο καπνός
νά φτιάχνει σύννεφα.
Τό σχίσιμο στή θάλασσα καί οι αμέτριτοι
γλάροι πού γεμίζουν τήν εικόνα.
Εσένα έμειναν οι γαλάζιες
λέξεις απλωμένες πάνω σέ κίτρινο χαρτί,
πού έφτιαξαν τό ποίημα.
Τά γράμματα πού`ναι
συμπυκνωμένα σχέδια.
Τά σχήματα. Τά σήματα.
Τά γράμματα, τά ιερογλυφικά!

                                   Ν.Κ/10/1998